We zijn bijna geland!

Hola!

Woensdag 11 juli 2018! Een dag die voor altijd in ons geheugen gegrift staat. De dag van ons vertrek naar ons nieuwe thuisland Mallorca. Een dag vol verschillende en diverse emoties!

We zijn thuis, maar zo voelt het nog niet helemaal. We hebben vakantie, maar dat voelt ook niet helemaal zo. We hangen er een beetje tussen in. Het lijkt nog wel een beetje op de andere momenten dat we hier waren. Hollen, vliegen, zaken regelen en (gelukkig) ook genieten! Het grote verschil nu is dat we ons beetje bij beetje realiseren dat we meer tijd hebben. En dat is erg fijn!

Ons eigen kleine huisje is werkelijk heerlijk. Volgens mij is er geen mooier plek om te wonen op Mallorca. Het uitzicht is “amazing” en de vele dieren (o.a. ezel Taco en de schapen en lammetjes) om ons heen maken het leven hier op de heuvel zeer bijzonder en aangenaam. Omdat we nog geen eigen zwembad hebben (vergunning is aangevraagd) hebben we voor dit seizoen een groot opzet zwembad geplaatst. We hebben onze plaatselijke bouwondernemer moeten inschakelen om de grond te egaliseren (5m3 zand) en het bad te kunnen vullen met water (20.000m3). Resultaat is een super zwembad met “the best view ever”! Er staan nog wel enkele projecten gepland maar die volgen wel in de tijd. Tranquilo!

Het verhuizen naar een ander land brengt ook behoorlijk wat papier regelwerk met zich mee. Wat zijn we blij met onze Gaspar Pizza. Hij is de eigenaar van ons eerste landhuis Son Flora. Hij heeft een goed netwerk bij de diverse overheidsinstellingen. Het eerste wat we hebben moeten regelen in de rij van papierwerk is het verkrijgen van de “residencia”. Dit is het bewijs dat we ingeschreven staan in Spanje. De normale wachttijd is momenteel 3 maanden. Gaspar heeft er via zijn vrienden voor gezorgd dat we dit binnen 1 week binnen hebben. Dus we zijn officieel inwoner van Spanje! Het volgende is het inschrijven in de gemeente Alaro waar we wonen. Ook dit regelt Gaspar en zal komende maandag plaatsvinden. Echt super dat hij dit zo voor ons regelt. Diegene die ons al een tijdje volgen weten dat Gaspar dezelfde man is die ons in 2016 na 3 maanden huren al uit landhuis Son Flora wilden zetten. We hebben vaak een haat/liefde verhouding gehad met hem. Gelukkig is de verstandhouding nu prima (hebben we ook bewust aan gewerkt). Is ook wel prettig omdat we in gesprek gaan met hem om het huurcontract met 5 jaar te verlengen voor Son Flora.

We zitten nu in het drukste deel van het seizoen. Dit betekent volle bezetting in de landhuizen. We hebben met onze kanjers ter plekke Jackie en Alan afgesproken dat zij nog tot augustus het schoonmaakwerk doen en vanaf dan gaan we het overnemen. We helpen ze natuurlijk wel al een beetje. De check-ins en check-outs doen wij al. Leuk dat contact met de gasten. Levert wel af en toe op onverwachte momenten werk op zoals om 7 uur in de ochtend het “geen water probleem” oplossen bij Can Domingo en het rond middernacht oplossen van het “geen elektriciteit probleem” bij Son Flora. Onze gasten zijn onverminderd tevreden met hun vakantie en verblijf. Kim uit Denemarken heeft ons bijvoorbeeld een 5 sterren recensie op Airbnb (Son Flora) gegeven en Niels uit ook Denemarken (veel Scandinaviërs deze zomer) heeft ons maar liefst een 10 op Zoover (Can Domingo) gegeven. Persoonlijk haal ik veel energie uit de mooie contacten met gasten en dit soort super recensies.

Hoe gaat het met de meiden? Eigenlijk erg goed. Natuurlijk hebben zij nog een sterk vakantie gevoel. Zeker Maartje die vooral ook uitkijkt naar haar backpack vakantie vanaf oktober. Ze geniet volop van het hier zijn en plant allerlei leuke dingen samen met Floor. Floor weet dat ze hier gaat wonen en dat maakt het voor haar duidelijk anders. Iedere dag heeft ze nog wel contact met haar super vriendinnen in Nederland. Belangrijk om dit contact te houden. Het landen hier komt straks wel. Zeker als Maartje weg is. De meiden kijken uit naar het verkrijgen van hun scooters zodat ze zich onafhankelijker kunnen verplaatsen. Floor moet nog wel eerst haar scooter rijbewijs halen. Dit staat hoog op de “dingen te doen” lijst. Ze zijn al een paar keer met de trein naar Palma geweest. Dus ze zitten momenteel niet vast op berg hier.

En Louisa (Wies voor de achterblijvers……)? Die is al zover dat ze haar/ons huisje en boompje aan het regelen is. Wasje doen en buiten ophangen (waar is de droger gebleven?), terras vegen, genieten van de dieren om haar heen, huis inrichten, plantjes halen. Heerlijk! En ik? Muy bien moet ik zeggen. Natuurlijk zijn we, net als de laatste weken in Nederland, onze patronen en routines kwijt. En ja dat kost energie en is wel eens vervelend (wifi doet het niet, internet TV blijft hangen, krijg de email niet verzonden, hoe werkt die nieuwe printer, hoe verstuur ik een postpakketje, waar regel ik zand en water, wat is spaans nog lastig, waarom heeft Vodafone mijn mobiele nummer nog niet geleverd, nog steeds geen eigen auto). Maar als ik net als vandaag met de meiden een hike ga doen in onze “achtertuin” dan realiseer ik me hoe fantastisch het hier is. En daarmee ook welke ontzettende mooie kansen en uitdagingen hier liggen om ons avontuur te doen slagen.

Woensdag 11 juli is een dag die in ons geheugen gegrift staat. Ook omdat het de start is van (hopelijk) iets heel moois!